W tym badaniu staraliśmy się ustalić czy strach może być odbierany poprzez zapach ciała ludzkiego. Kobiety nosiły waciki pod pachą podczas oglądania przerażającego filmu. Próbki kortyzolu, jako hormonalnego wskaźnika strachu, pobrane zostały ze śliny przed i po projekcji filmu. Odczucie strachu mierzone było przy wykorzystaniu narzędzia Spielbergera State-Trait Anxiety Inventory. Film 'neutralny' zaprezentowany dzień po projekcji filmu 'strachu', został wykorzystany jako odnośnik w szeregu powtarzanych prób. W drugiej części eksperymentu, waciki spod pachy zostały przedstawione kobietom w potrójnej próbie wyboru. Rezultaty pokazują, że badane osoby były w stanie odróżnić waciki strachu od nie-strachu, sugerując, że kobiety są zdolne do wyczuwania 'zapachu strachu'. Bezpośrednia korelacja między indukowanym strachem, zmianami poziomu kortyzolu oraz ocenami zapachow nie mogły zostać oszacowane. A zatem, poziom kortyzolu prawdopodobnie nie jest czynnikiem wywołującym zapach strachu i hipotetyczny feromon strachu może mieć inne źródło.